حسن روحانی: "رهبری در نظام ما انتخابی است،" و "آنچنان که برخی از بدخواهان ما تصریح می‌کنند که در نظام ما برخی انتخاب و برخی غیرانتخابی هستند، سخن درستی نیست."
در زبان فارسی، اساسا رهبری چون «انتخابی» است، هیچگاه عوض نمی شود، مثل خود رئیس جمهور! اگرچه بدن رئیس جمهور عوض می شود، زشت و زیبا و برجسته و تکیده می شود، اما نسبتش با خیلی چیزها، از جمله با خود رهبری، عوض نمی شود. پس اینکه رئیس جمهور «انتخابی» است، گزاره ایست برگرفته از این اصل که رهبری «انتخابی» است.
اما اینکه گفتن ندارد، چون در تاریخ ایران، همیشه همه چیز «انتخابی» بوده است. حتی پادشاهان و خلفا و سلاطین و حتی خود شخص محمدعلی شاه هم «انتخابی» بودند. میرزا جهانگیر خان و ملک المتکلمین هم «انتخابی» کشته شدند، تا دهخدا و تقی زاده «انتخابی» در سفارت انگلیس پناه بگیرند. «انتخابی» از اینها بگیر تا مصدق و بختیار، کیانوری و بازرگان، مختاری و
پوینده، و ندا و سهراب. حتی زبان و مدرسه و دانشگاه و سربازخانه و بیمارستان و تیمارستان هم «انتخابی» است، تازه حجاب اجباری و سقوط ارزِ ملی و نشانِ پرچم ایران و مهاجرت ایرانیان و یورش ریزگردها و بحران آب ها و فرار مغزها و وضعِ تحریم ها هم «انتخابی» است، نیز هم.
اصلن بشر ضداجبار است، برای همین خود «غیرانتخابی» هم که رئیس جمهور گفته اند، خودش هم «انتخابی» است، حتی اگر خود رئیس جمهور نفهمد چگونه «انتخابی» است. حتی خودِ خویشتنِ این رئیس جمهور هم «انتخابی» است؛ یعنی او به عنوان نماینده‌ی «انتخابی» همه مردم ایران یک «انتخابی» می کند که، با توجه به شرایط، چگونه کجاهای وضع موجود را بخورد. چون او اعتدالی است، و اعتدالی باید به اعتدال بخورد. بله در فرهنگ مان اعتدال ربیعی داریم و اعتدال خریفی، و نیز در تاریخ مان هم فرقه اجتماعیون عامیون داریم و هم اجتماعیون اعتدالیون. اما ایشان چون اعتدالی است، تاریخا می داند که اعتدالی، از مجلس شواری ملی تا کنون، باید از هر دو وَر بخورد، هم با ستارخان می تواند همراهی کند هم با فرمانفرما، هم شاه سیاه، عبدالله بهبهانی، دارد و هم عمامه سیاه، محمد طباطبایی، (و گرچه «انتخابی»ها خیلی نزدیک‌تر و جلف‌تر شده، اما اینک) هم هاشمی رفسنجانی و هم رهبری. و این اعتدالی امروز خوب هم می خورد، چون می گوید مجلس خبرگان "رهبری را از مسئولیتش کنار" می گذارد. حتی نگفته می تواند یا ممکن است، همینطوری گفته "گذاشته." حالا کِی گذاشته و چگونه گذاشته و کجا گذاشته برای او مهم نیست، چون او خودش ساخته‌ی اعتدالیِ وضع موجود است و نمی تواند «انتخابی» کند که در آن زیان باشد، و نیست. اما برای ما مهم است که همه چیزمان «انتخابی» است و میان انتخاب‌های ما و انتخاب‌های رئیس جمهور بسیار فرق است.
در زبان فارسی، اساسا رهبری چون «انتخابی» است، هیچگاه عوض نمی شود، مثل خود رئیس جمهور! اگرچه بدن رئیس جمهور عوض می شود، زشت و زیبا و برجسته و تکیده می شود، اما نسبتش با خیلی چیزها، از جمله با خود رهبری، عوض نمی شود. پس اینکه رئیس جمهور «انتخابی» است، گزاره ایست برگرفته از این اصل که رهبری «انتخابی» است.
اما اینکه گفتن ندارد، چون در تاریخ ایران، همیشه همه چیز «انتخابی» بوده است. حتی پادشاهان و خلفا و سلاطین و حتی خود شخص محمدعلی شاه هم «انتخابی» بودند. میرزا جهانگیر خان و ملک المتکلمین هم «انتخابی» کشته شدند، تا دهخدا و تقی زاده «انتخابی» در سفارت انگلیس پناه بگیرند. «انتخابی» از اینها بگیر تا مصدق و بختیار، کیانوری و بازرگان، مختاری و
پوینده، و ندا و سهراب. حتی زبان و مدرسه و دانشگاه و سربازخانه و بیمارستان و تیمارستان هم «انتخابی» است، تازه حجاب اجباری و سقوط ارزِ ملی و نشانِ پرچم ایران و مهاجرت ایرانیان و یورش ریزگردها و بحران آب ها و فرار مغزها و وضعِ تحریم ها هم «انتخابی» است، نیز هم.
اصلن بشر ضداجبار است، برای همین خود «غیرانتخابی» هم که رئیس جمهور گفته اند، خودش هم «انتخابی» است، حتی اگر خود رئیس جمهور نفهمد چگونه «انتخابی» است. حتی خودِ خویشتنِ این رئیس جمهور هم «انتخابی» است؛ یعنی او به عنوان نماینده‌ی «انتخابی» همه مردم ایران یک «انتخابی» می کند که، با توجه به شرایط، چگونه کجاهای وضع موجود را بخورد. چون او اعتدالی است، و اعتدالی باید به اعتدال بخورد. بله در فرهنگ مان اعتدال ربیعی داریم و اعتدال خریفی، و نیز در تاریخ مان هم فرقه اجتماعیون عامیون داریم و هم اجتماعیون اعتدالیون. اما ایشان چون اعتدالی است، تاریخا می داند که اعتدالی، از مجلس شواری ملی تا کنون، باید از هر دو وَر بخورد، هم با ستارخان می تواند همراهی کند هم با فرمانفرما، هم شاه سیاه، عبدالله بهبهانی، دارد و هم عمامه سیاه، محمد طباطبایی، (و گرچه «انتخابی»ها خیلی نزدیک‌تر و جلف‌تر شده، اما اینک) هم هاشمی رفسنجانی و هم رهبری. و این اعتدالی امروز خوب هم می خورد، چون می گوید مجلس خبرگان "رهبری را از مسئولیتش کنار" می گذارد. حتی نگفته می تواند یا ممکن است، همینطوری گفته "گذاشته." حالا کِی گذاشته و چگونه گذاشته و کجا گذاشته برای او مهم نیست، چون او خودش ساخته‌ی اعتدالیِ وضع موجود است و نمی تواند «انتخابی» کند که در آن زیان باشد، و نیست. اما برای ما مهم است که همه چیزمان «انتخابی» است و میان انتخاب‌های ما و انتخاب‌های رئیس جمهور بسیار فرق است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر