از کودکی هر وقت کلمه "طاغوت" را در مدرسه یا تلویزیون می شنیدم یاد "انگور یاقوتی" می افتادم، یعنی فکر می کردم که طاغوتی یعنی یاقوتی. بنابراین از طاغوت حس شرابناک ارغوانیک دلچسبی دارم. آیا من یک انگور یاقوتی ام؟ چه کسی می ترسد از اینکه حس شرابناک ارغوانیک دلچسبی باشد؟ «کاظم صدیقی٬ امام جمعه موقت تهران» گفته «در بهشت آشپزخانه، آشپز، باغ، دربان و غیره وجود ندارد و هر کس هر چیز می‌خواهد، اراده او آن را خلق می‌کند». این سخن صدیقی در واقع بیانگر وضعیت حال گفتمان اقتدارگرایان است؛ اینکه هر چه بخواهند اراده و خلق کنند. به نظر می رسد سخنان این فقیه وجه واقع گرایانه شدیدی دارد، زیرا
قدر مسلم نه او از بهشت بازگشته است و نه بدانجا رفته، نهایت اینکه همسرانش دستپخت دلچسبی ندارند، یا اینکه آشپزخانه شان مشکلاتی نیمه فنی دارد. بهشت فقها بسیار مادی است، ولی به نظر می رسد که نوعی قدرت اقتدارگرایانه بر آفرینش جهان ناسوت کم دارد. به نظر می رسد شما در خوابهایتان بسیار خواهانید بی تمهیدات "ما را خلق کنید"، افسوس که شما ما را خلق نکرده اید و نخواهید کرد. ما نه انگور یاقوتی شماییم. بهشت وضعیت مطلوب این جهانی است، جایی که نیاز به این بروکراسی بزرگ و آشفته برای ساختن یوتوپیایی مطلوب نباشد، که بعد از این همه سال خواب آشفته دیدن خواهان اراده و خلق آنی شوند. 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر