مرزکشی های غیر دینی بر امر دینی

پیش از این، اینجا، به نقد این سخن «محمدجواد لاریجانی٬ دبیر ستاد حقوق بشر، پرداخته شد که گفته بود «قوه قضائیه دروغ بستن به ولایت منجر به "خروج از دین" می‌شود». دو سه روزی بیشتر نگذشته که علی یونسی، دستیار ویژه حسن روحانی در امور اقوام و اقلیت‌های دینی و مذهبی می‌گوید «اگر مسلمانی به عیسی مسیح، ‌پیامبر مسیحیان، توهین و بی‌احترامی کند، از دین اسلام خارج است». ظاهرا مسئله "خروج از دین اسلام"، هر روز و روز به روز دارد ابعاد طنزناکتری می یابد. یعنی واقعا اینقدر در این جامعه تقید به حضور در درون مرزهای دین اسلام وجود دارد که این دوستان از آن هزینه هایی چنین می کنند؟ اگر چنین است، اساسا چرا باید شاهد مواردی باشیم که جهت اصلاح، مدام نیاز به خط و نشان کشیدن برای دین باشد؟ البته نیت آقای یونسی حتما خیر است، ولی
این خواسته، عمل ایشان را توجیه نمی کند. مگر دین متصدی دارد که شما هی افراد یا چیزهایی را خارج و داخل دین می کنید؟ اگردینی و دینداریی وجود داشت که به پیامبر خدا توهین نمی شد. حتی همین که سخن و اعتراض شما تأثیری ندارد، نشان است از افول تأثیرات اجتماعی دین. کجا در این جامعه کسی مقید به حضور اکید در درون مرزهای دین است که اخطار شما به وجدان او دریافت شود؟ اگر بپذیریم که دین نیز وجهی فرهنگی و اجتماعی دارد، قطعا با افول فرهنگ و جامعه امر دینی نیز افول می کند. اگر با دین می توانستید اصلاحاتی کنید، 35 سال اخیر زمان مناسبی بود. حال دین به امری بدل شده خود نیازمند اصلاح! در چنین شرایطی چه کسی و با چه توانی می خواهد از امر دینی، که ملک طلق کسانی است در این حوالی، سخنی اصلاحگرایانه بر زبان آرد؟